Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Andrychowie
Msze Święte
- w niedzielę: 6:30, 8:30, 10:00, 11:30, 13:00, 18:00
(Lipiec i Sierpień: 6:30, 8:30, 10:00, 11:30, 20:00) - w święta zniesione: 6:30, 8:30, 16:30, 18:00
- w tygodniu: 6:30, 7:00, 18:00
(Adwent: 6:30, 18:00; Lipiec i Sierpień: 6:30, 18:00)
Kancelaria parafialna
NAMASZCZENIE CHORYCH
"Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5, 14-15).
Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi na pewno już wtedy, gdy wiernemu zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości.
Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie.
Namaszczenia chorych można udzielić:
- przed operacją, jeżeli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba. Wówczas po przybyciu do szpitala należy poprosić o księdza kapelana,
- osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba,
- dzieciom w chorobie niebezpiecznej dla ich życia, jeżeli osiągnęły odpowiedni poziom umysłowy.
Przygotowanie pokoju chorego na przyjęcie kapłana:
Stół nakryć obrusem, na nim ustawić świece i krzyżyk, naczynie z wodą święconą i kropidło, szklankę z wodą do picia, kulki z waty. Przed księdza niosącego Pana Jezusa wychodzimy z zapaloną świecą.
Jeżeli kapłan słucha sakramentalnej spowiedzi chorego domownicy udają się do sąsiedniego pokoju i tam się modlą.
Chorego namaszcza się na czole i na rękach. W nadzwyczajnych sytuacjach tylko na czole.
Formuła sakramentu, którą wypowiada kapłan:
"Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaska Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen."
Skutki łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa, dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- pocieszenie, pokój i siła do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Sakrament należy przyjąć z głęboką wiarą i pobożnością, wystrzegać się odkładania przyjęcia tego sakramentu. Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
Namaszczenia nie udziela się osobie, co do której jest pewność, że zmarła i osobom, które uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.
Wiatyk
Przy przejściu z tego życia do wieczności człowiek wierzący przyjmuje Komunię świętą, zadatek zmartwychwstania, zgodnie ze słowami Pana Jezusa: "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (J6,54).
Naszą powinnością wobec osoby umierającej jest modlitewne czuwanie przy niej, aż do ostatniej chwili ziemskiego życia.
Do osoby ciężko chorej, wierzącej, wzywamy kapłana, aby jej pomógł pojednać się z Bogiem. Choremu kapłan może udzielić rozgrzeszenia, sakramentu namaszczenia chorych, Komunii św. w formie Wiatyku i odpustu zupełnego na ostatnią chwilę życia, aby z pomocą łaski Bożej mogła spokojnie przejść przez bramę śmierci. Osobie zmarłej ksiądz nie może już udzielić żadnych sakramentów.
Osobie umierającej pomagajmy umocnić więź z Panem Jezusem przez zapalenie świecy (tzw. gromnicy - symbolu Chrystusa Zmartwychwstałego) i przez odmawianie modlitw za konających, zwłaszcza Koronki do Bożego Miłosierdzia.
Opracowane na podstawie
Katechizmu Kościoła Katolickiego i Obrzędów Sakramentu Chorych